STRP Festival 2011
Mick Visser maakte voor het STRP Festival 2011 in Eindhoven een fotoreportage van de belangrijkste kunstwerken en optredens. Als beeldbewerker neem ik actief deel aan het fotoproces. Deze samenwerking resulteert in de best mogelijke kwaliteit voor de beelden.Van links naar rechts:
Bert Schutter - Mill X Molen - 1982
Edwin van der Heide - DSLE2 - 2011
Telcosystems - 12_series - 2010
Kutmah - 26 November 2011
Edwin van der Heide - Evolving Spark Network - 2010/2011
Macular - Phase=Order - 2010
Bram Snijders, Carolien Teunisse - RE: - 2010
Marnix de Nijs, Edwin van der Heide - Spatial Sounds - 2000/2001
Nicky Assmann - Solace - 2011
Geert Mul - Transfer Points - 2002
Erik Hobijn - The Delusion of Self Immolation - 1990
Lost in Navigation
Tokio is een overweldigende stad. Waar veel grote steden 1 metronetwerk hebben is het in de grootste stad van de wereld een stuk complexer.Er zijn 2 officiële metromaatschappijen, de nationale spoorwegen hebben een paar lijnen die ook als een metrolijn functioneren, en dan zijn er nog tientallen private bedrijven die nog meer lijnen exploiteren. Ook zijn er een aantal plekken waar overstapstations voor iedere lijn een andere stationsnaam hanteren.
Een leesbare metrokaart voor dit alles maken is haast onmogelijk. Moet je alles schematisch houden of juist geografisch realistisch? Wanneer kun je beter een stukje lopen dan overstappen?
Deze metrokaart voor Tokio laat alleen de belangrijkste lijnen zien voor de bezoeker van de stad. Dit zijn er al 25! Alle afstanden zijn realistisch en de verbindingen met vliegvelden en Shinkansen treinen zijn goed zichtbaar. De parken die een goede orientatie voor de bezoeker vormen in de grijze urbane massa van Tokio zijn weergegeven, evenals iconen voor de belangrijkste landmarks. Passend bij miljoenen lichtjes in Tokio is de kaart in nacht-situatie getekend, met de lijnen als oplichtende neon-buizen.
De kaart is in een gelimiteerde oplage te bestellen als foto-print op een formaat van 100x75cm. Stuur een e-mail of bel indien u een exemplaar wilt bestellen.
Zwarte Doos
Schilder Bert de Haas en handelaar in bedrijfskleding Chris Hendriks wilden allebei een nieuw bedrijfspand in Kesteren. Vanwege de brandweereisen was het perceel dat zij gekocht hadden alleen optimaal te gebruiken wanneer de panden tegen elkaar aan gebouwd zouden worden.Om enerzijds de behoefte aan een eigen identiteit en anderzijds de behoefte aan een goede kantine voor het personeel te beantwoorden, heb ik beide delen van het gebouw een hoogteaccent gegeven. In deze torentjes bevindt zich een bijzondere ruimte die uitkijkt over de polders van de Betuwe.
De panden zijn verder uitgevoerd in een antraciete damwandprofielplaat om zo correcte uitvoering van de details te vergemakkelijken en de abstractie van de zwarte dozen zo goed mogelijk tot zijn recht te laten komen.
Dit ontwerp heb ik gemaakt in dienst van bouwkundig ontwerp en adviesburo Van Zeist BV te Opheusden.
Welkom in Andenne
Andenne is een klein stadje aan de Maas tussen Namen en Luik. Bij het binnenrijden maakt Andenne weinig indruk. De verlaten bedrijventerreinen aan de Maas maken een rommelige indruk en de Maas wordt genegeerd. Samen met Wendy van Rosmalen heb ik een plan gemaakt voor deze locatie van Europan editie 9.Met ons plan willen we Andenne letterlijk op de (ansicht)kaart zetten. Tussen de stadjes Namen, Huy en Luik heeft Andenne een eigen identiteit nodig. Wij hebben gekozen om het typisch Belgische nonchalante karakter van bouwen als uitgangspunt te nemen en tot een eigen typologie uit te vergroten. Het plan is een raamwerk waarbinnen het onderzoeksgebied in een willekeurige fasering kan worden uitgevoerd. Een subtiele plaatsing van rooilijnen en gebouwhoogtes zorgt voor een gevarieerde openbare ruimte die zich opent naar de Maas.
Een deelopgave was het maken van een herinrichting van het stationsgebied. Slechte bereikbaarheid van de perrons, vreemde logistiek en een unheimische openbare ruimte onder een viaduct geven het gebied nu een naargeestig karakter. Andenne heeft echter ook weer niet de afmeting om een grootschalige ingreep op het stationsgebied te verantwoorden. Wij kozen voor een eenvoudige ingreep waardoor een verdiept plein ontstaat. Het viaduct wordt aangekleed tot een huiskamer en wordt een dak voor de busperrons. Nieuwe bebouwing rond het plein kadert de ruimte in.
Iedere Belg wil zijn eigen woning. Dit negeren is ongeloofwaardig. Wij gaan nog een stap verder door het kopen van een woning vergelijkbaar te maken met het kopen van een auto. Door een slimme indeling te ontwerpen kan iedere woning voor vele doelgroepen ingedeeld worden, en in de loop van de tijd eenvoudig aangepast worden voor nieuwe gebruikers en levensfasen. De architectuur is een karikatuur van de traditionele bouwmethoden, de uitvoering eigentijds en flexibel.
Wanda Wanders
Een digitaal magazine over duurzaamheid, fotografie, stedelijk landschap en opinie
2005
Spookwereld
Detroit is een vreemde stad. De stad teert langzaam weg en wordt weer langzaam overwoekerd door de natuur. Niet door oorlog of een ramp, maar puur op economische gronden. De autoindustrie is weggetrokken richting Mexico. De banen zijn verdwenen. De stad wordt overbodig. Het hoofdkantoor van General Motors staat nog steeds als glimmend middelpunt in het centrum van de stad. Als een icoon van vergane glorie.Deze foto's zijn gemaakt tijdens een trip door de VS en Canada in het najaar van 2005.
Speelgoedstad
Brandevoort is de grote Vinex wijk bij Helmond. Onder supervisie van Rob Krier is geprobeerd een historische Nederlandse stad te imiteren. Moderne eisen aan het parkeren en het feit dat ieder gezin bijna wel 2 auto's nodig heeft om werk en voorzieningen te bereiken, zorgen dat de binnenkant van ieder woonblok nauwelijks tuin maar vooral parkeerplaatsen bevat.Maar bovenal is Brandevoort een uitbreidingswijk van Helmond. Brengt de nieuwe architectuur een ander leefklimaat, of blijft de sfeer toch typisch Helmond? Ik heb geprobeerd een fotoportret van de wijk te maken, en te kijken hoe de Brabantse gezelligheid zich houdt aan de 'Amsterdamse grachten'.
Blauwe Envelop
De Belastingdienst voelt als een familiebedrijf. Er heerst een open en ontspannen sfeer. De organisatie is echter verantwoordelijk voor de boekhouding van BV Nederland. De burger verwacht een professioneel abmtenarenapparaat. Het kantoor op de Quintax locatie te Apeldoorn laat deze twee kanten van de Belastingdienst zien. Het gebouw is streng en toont als een veilige vesting naar de omgeving, intern is het volledig open. Muren zijn minimaal aanwezig, en zelfs tussen de verdiepingen bevinding zich vides om het interne contact optimaal ruimte te geven.Bij JHK Architecten ben ik verantwoordelijk geweest voor het concept en voor een groot deel van de technische uitwerking.