Dit Is Geen School
Leren gebeurt het beste als kinderen en jongeren bezig kunnen zijn met onderwerpen waar hun interesse ligt. Ook werkt het goed als projecten realiteitszin hebben.Daarnaast mag er meer ruimte zijn voor het maakproces. Je moet prototypes, experimenten, voorstellingen en producten kunnen maken en hiermee aan de weg kunnen timmeren.
Dit Is Geen School is de wereld in het klein: Een ontmoetingsplein, werkplaatsen en laboratoria, een theater, boerderij, sportcomplex, restaurants, winkels, een hotel.
STRP Festival 2010
Mick Visser maakte voor het STRP Festival 2010 in Eindhoven een fotoreportage van de belangrijkste kunstwerken en optredens. Als beeldbewerker neem ik actief deel aan het fotoproces. Deze samenwerking resulteert in de best mogelijke kwaliteit voor de beelden.Van links naar rechts:
Christoph De Boeck - Staalhemel
Lawrence Malstaf - Shrink
Jean Michel Bruyère - La Dispersion du Fils
Lawrence Malstaf - Nemo Observatorium
Lawrence Malstaf - Transporter
Roos van Berkel & TUlip - 2 of a kind
The Bloody Beetroots Death Crew 77
Lawrence Malstaf - Knot
Lawrence Malstaf - Nevel
Malcolm MacIver, Marlena Novak & Jay Alan Yim - Scale
Lawrence Malstaf - Territorium
Underworld
Future Space
Dutch Game Garden is een stichting ter promotie en ondersteuning van de Nederlandse games industrie.Op 23 april 2010 opende DGG voor het eerst het evenement Indigo Showcase. Bij dit evenement wordt een selectie van de meest interessante nieuwe Nederlandse ontwikkelingen op games gebied getoond aan publiek, pers en professionals.
Voor de presentatie vroeg DGG mij een serie Retro Space speelkasten te bouwen. De kasten hebben in de achterdeur een 2e beeldscherm waar omstanders de speler kunnen volgen en met de maker over de game kunnen spreken.
De kasten hebben we opgesteld in een strak raster om de amorfe en gedateerde kantoorverdieping aan het Neude te neutraliseren en structuur te geven.
Met dank aan Mick Visser voor foto 4,8 en 10
Lost in Navigation
Tokio is een overweldigende stad. Waar veel grote steden 1 metronetwerk hebben is het in de grootste stad van de wereld een stuk complexer.Er zijn 2 officiële metromaatschappijen, de nationale spoorwegen hebben een paar lijnen die ook als een metrolijn functioneren, en dan zijn er nog tientallen private bedrijven die nog meer lijnen exploiteren. Ook zijn er een aantal plekken waar overstapstations voor iedere lijn een andere stationsnaam hanteren.
Een leesbare metrokaart voor dit alles maken is haast onmogelijk. Moet je alles schematisch houden of juist geografisch realistisch? Wanneer kun je beter een stukje lopen dan overstappen?
Deze metrokaart voor Tokio laat alleen de belangrijkste lijnen zien voor de bezoeker van de stad. Dit zijn er al 25! Alle afstanden zijn realistisch en de verbindingen met vliegvelden en Shinkansen treinen zijn goed zichtbaar. De parken die een goede orientatie voor de bezoeker vormen in de grijze urbane massa van Tokio zijn weergegeven, evenals iconen voor de belangrijkste landmarks. Passend bij miljoenen lichtjes in Tokio is de kaart in nacht-situatie getekend, met de lijnen als oplichtende neon-buizen.
De kaart is in een gelimiteerde oplage te bestellen als foto-print op een formaat van 100x75cm. Stuur een e-mail of bel indien u een exemplaar wilt bestellen.
Kleine Zeemeermin
Toen we Kopenhagen bezochten heb ik me verbaasd over de complexe metrokaart voor het eenvoudige metronetwerk. Dat netwerk moest een stuk eenvoudiger en mooier kunnen worden weergegeven voor bezoekers.Ik heb een nieuwe metrokaart ontworpen die de relatie met de stad laat zien en de treinen met verschillende tussenhaltes maar met dezelfde route combineert om het overzicht terug te brengen.
Vrij werk
Wanda Wanders
Een digitaal magazine over duurzaamheid, fotografie, stedelijk landschap en opinie
2005
Nep Wanders
De lamp is een geintje. Er was geen plek voor de Big Shadow Lamp van Marcel Wanders. Het idee van de Fake Lamp van Sophie Krier sprak me aan, maar de vorm minder. Ik heb ze met elkaar gekruist, en zie hier: de Fake Wanders. Uiteraard niet te koop
Speelgoedstad
Brandevoort is de grote Vinex wijk bij Helmond. Onder supervisie van Rob Krier is geprobeerd een historische Nederlandse stad te imiteren. Moderne eisen aan het parkeren en het feit dat ieder gezin bijna wel 2 auto's nodig heeft om werk en voorzieningen te bereiken, zorgen dat de binnenkant van ieder woonblok nauwelijks tuin maar vooral parkeerplaatsen bevat.Maar bovenal is Brandevoort een uitbreidingswijk van Helmond. Brengt de nieuwe architectuur een ander leefklimaat, of blijft de sfeer toch typisch Helmond? Ik heb geprobeerd een fotoportret van de wijk te maken, en te kijken hoe de Brabantse gezelligheid zich houdt aan de 'Amsterdamse grachten'.
